Author: Thanaki

เมื่อคนไข้ชายรายหนึ่งไปตรวจร่างกายอย่างละเอียด หลังจากรู้สึกไม่ค่อยสบาย แพทย์ก็สรุปผลการวินิจฉัยให้เขารับรู้ในที่สุดว่า “ผมคงต้องบอกคุณก่อนว่านี่เป็นข่าวร้ายมากๆ คือ.. เอ่อ.. คุณกำลังจะตายน่ะครับ คุณเหลือเวลาอีกไม่มากแล้วจริงๆ” “ให้ตายสิ!” คนไข้น้ำเสียงตระหนก “แล้วผมยังมีเวลาเหลืออีกเท่าไหร่ครับหมอ” หมอได้แต่ตอบเสียงเศร้าว่า “สิบ,” “สิบเหรอหมอ? สิบอะไร? เดือน? อาทิตย์? หรืออะไรครับ?” หมอพยายามตอบช้า ๆ ว่า “เก้า, แปด, เจ็ด, ………”

เมื่อรู้ว่าหลานชายตัวน้อยหัดใช้นิ้วนับเลขสำเร็จแล้ว คุณลุงก็ขอทดสอบทันทีที่มาเยี่ยม แต่เพราะกังวลไปนิด หนูน้อยจึงขอให้คุณลุงช่วยตั้งคำถามให้ตอบ แทนที่จะโชว์เดี่ยวล้วนๆ คำถามแรกของลุงก็คือ “สามบวกสี่เป็นเท่าไหร่?” เมื่อนับนิ้วอย่างดีแล้ว หนูน้อยก็ตอบน้ำเสียงฉะฉานอย่างมั่นใจ “เจ็ดฮับ” คุณลุงเห็นอย่างนั้น ก็อดสอนไม่ได้ “ฟังนะหลานชาย เราจะยกนิ้วขึ้นมานับอยู่ตลอดไม่ได้หรอก เข้าโรงเรียนเมื่อไหร่ คุณครูจะว่าเอาได้ หลานต้องหัดคิดเลขในใจให้เป็นด้วย เอาล่ะ.. ทีนี้ก็ซุกมือในกระเป๋าแล้วตอบคำถามลุงใหม่อีกทีซิว่า ห้าบวกห้าเป็นเท่าไหร่?” หลังจากเห็นหลานชายทำมือขยุกขยิกในกระเป๋าอยู่สักพัก คุณลุงก็ได้คำตอบว่า “สิบเอ็ดฮับ!”

ตำรวจญี่ปุ่นสองนาย เดินตรวจตราอยู่แถวย่านชินจูกุตอนประมาณตีสอง พบชายคนหนึ่งกำลังเอานิ้วแยงก้นชายอีกคน “นั่นนายกำลังทำอะไรน่ะ” ตำรวยคนหนึ่งซัก “เพื่อนผมคนนี้เมามาก ผมกำลังจะช่วยให้มันอ้วกออกมา จะได้รู้สึกค่อยยังชั่ว” “แต่นายกำลังเอานิ้วแยงก้นเขา แบบนี้จะอ้วกได้ยังไง” ตำรวจแย้ง “ตอนนี้ยังไม่อ้วกหรอกครับ” คนแกล้งเมายิ้มอย่างมีเลศนัย “จนกว่าผมจะดึงนิ้วออกมาแล้วยัดเข้าปากเขานั่นแหละ”

เจ้าสาวแสนสวย ร่าเริงแจ่มใส ขับรถไปกับสามีใหม่ เพื่อจะเดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ริมทะเลสาปที่ห่างไกลผู้คนเป็นเวลาสองสัปดาห์ เมื่อกลับมาถึงบ้าน พอสามีคล้อยหลังออกไปจากอพาร์ทเม้นท์ เจ้าสาวก็รีบไปปรึกษาหารือกับแม่ของหล่อนทันที “คุณแม่คะ” หล่อนเอ่ยเสียงอ่อย “พวกผู้ชายนี่เขาหลับนอนกันตอนไหนมั่งคะ”

หนุ่มเมืองลอดช่องหน้าซื่อประกาศข่าวดีที่เขาตัดสินใจจะแต่งงานกับสาวสวยชื่อพอลล่า อึ๊ง ให้บรรดาผองเพื่อนรับรู้กันถ้วนหน้า “นายไม่ควรจริงจังเรื่องที่จะแต่งงานกับพอลลีน” เพื่อนคนหนึ่งทักท้วง “นายไม่รู้หรือไงว่า เธอแทบจะผ่านผู้ชายในสิงคโปร์มาหมดทุกคนแล้ว” หนุ่มหน้าซื่อขมวดคิ้วขบคิดอยู่นาน ในที่สุดก็บอกเพื่อนอย่างปลงตกว่า “ไม่เป็นไร สิงคโปร์ไม่ใช่เมืองใหญ่”

ปกติหลังเลิกงานเคนจิมักจะออกท่องราตรีตามบาร์ต่างๆย่านกินซ่าจนดึกก่อนกลับบ้านทุกวัน แต่คืนนี้ เขากลับบ้านเร็ว ไม่อยากออกไปไหนทั้งนั้น เคนจินั่งดูโทรทัศน์กับภรรยาที่บ้าน สักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เคนจิลุกขึ้นไปรับ เขานั่งฟังอยู่อึดใจก็ตะคอกเสียงใส่โทรศัพท์ดังลั่น “ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะเฟ้ย ทำไมไม่โทรถามกรมอุตุฯ” ฝ่ายภรรยาเห็นสามีแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวจึงเอ่ยถาม “ใครโทรมาคะ” “ใครที่ไหนก็ไม่รู้” เคนจิสะบัดเสียงตอบ “เสือกโทรมาถามได้ว่าวันนี้ชายฝั่งปลอดโปร่งเหมือนวันก่อนหรือเปล่า”

สามี: นี่เธอรู้อะไรมั้ย ผมได้ยินมาว่าผู้หญิงในอพาร์ทเม้นท์ของเราโดนเจ้ายามหน้าประตูดอดมาตีท้ายครัวหมดทุกคนเลย ยกเว้นคนเดียว ภรรยา: เหรอคะ สงสัยจะเป็นคุณนายแฮร์ริสที่นอนป่วยกระเสาะกระแสบนชั้นสี่

ขณะที่บาทหลวงเดินผ่านเด็กกลุ่มหนึ่ง ซึ่งกำลังคุยกันถึงเรื่องความดีงามและการได้ขึ้นสวรรค์ ท่านก็หยุดฟังจนจบ และถามขึ้นว่า “พวกลูกอยากไปที่ไหนกัน” เด็ก ๆ ตอบอย่างพร้อมเพรียง “สวรรค์ฮับ!” “แล้วจะไปที่นั่นได้ยังไง.. รู้มั้ย?” เด็ก ๆ ตอบอย่างพร้อมเพรียงเช่นเดิม “ก็รีบตายไงฮับ!”

นักข่าวหนังสือพิมพ์สนทนาพาทีกับสาวน้อยในบาร์แห่งหนึ่งอย่างถูกคอ หลังจากดวดน้ำอมฤตลงคอไปสี่ห้าแก้ว ฝ่ายชายก็ออกปากชวนสาวน้อยไปฉลองที่ห้องพักของเขา ฝ่ายหญิงก็โอนอ่อนผ่อนตามโดยไม่อิดออด นักข่าวมองสาวน้อยเปลื้องผ้าออกทีละชิ้น พลันก็นึกเอะใจขึ้นมา “นี่เธออายุเท่าไหร่แล้ว” นักข่าวถาม “สิบสามค่ะ” สาวน้อยบอกตามความจริง “สิบสาม โอ้ มาย ก๊อด! รีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!” นักข่าวโวยลั่น สาวน้อยหยิบเสื้อผ้ามาสวม แต่ก่อนจะเดินออกนอกประตูไป หล่อนหันมาถามนักข่าวผู้นั้นว่า “เชื่อเรื่องโชคลางด้วยเหรอคะ”

ในโอกาสครบรอบวันเกิดอายุ 104 ไรอันจัดงานเลี้ยงฉลองโดยมีนักข่าวหนังสือพิมพ์หลายคนมาร่วมงาน หนึ่งในผู้สื่อข่าวถามไรอันว่ามีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้อายุยืนยาวขนาดนี้ “เคล็ดลับน่ะรึ” ไรอันยักไหล่ “ในชีวิตผมไม่เคยแตะต้องของมึนเมาแม้แต่น้อย ร่างกายผมถึงได้แข็งแรงอายุยืนยาว” พลันนั้นเอง ในห้องติดกันมีเสียงเอะอะตึงตัง “พระเจ้าช่วย เกิดอะไรขึ้น” นักข่าวโพล่งถามพร้อมกัน “พ่อผมเองแหละ” ไรอันบอกหน้าตาเฉย “เมาแล้วชอบทำเสียงเอะอะอย่างนี้ทุกที”

หลังแต่งงานใหม่ ฝ่ายสามีซึ่งเป็นชาวนาได้ตกลงจะย้ายไปอยู่กับภรรยาที่บ้านแม่ยาย แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามผูกมิตรสักแค่ไหน แม่ยายก็ไม่เคยเห็นความดี คอยจ้องจะกดขี่และฉกฉวยโอกาสหาประโยชน์จากพวกเขาอยู่เสมอ แถมยังเข้ามาจู้จี้บงการจนชีวิตแต่งงานพวกเขาหาความสุขแทบไม่เจอ และวันหนึ่ง.. ระหว่างทำงานกลางแจ้ง เจ้าวัวของชาวนาก็ออกอาการคลั่งขึ้นมาอย่างไม่ทันมีใครได้ตั้งตัว มันเตะกระหม่อมแม่ยายเข้าเต็มแรงเพียงครั้งเดียว หญิงวัยเกือบชราก็ถึงตายคาที่ทันที! แน่นอน.. เรื่องช็อกครั้งนี้ สร้างความยินดีแก่ผู้เป็นลูกเขยอย่างที่สุด ระหว่างพิธีศพ.. ลูกเขยบ้านนาจึงฮัมเพลงอย่างพึงใจไปพลางๆ กระทั่งมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามากระซิบอะไรบางอย่าง เขาจึงพยักหน้า และตอบว่า “ใช่ครับ” ต่อจากนั้น มีผู้ชายอีกคนเข้ามีกระซิบบางอย่างกับเขาเหมือนกัน แต่คราวนี้.. เขากลับสั่นศีรษะและบอกว่า “ไม่ใช่” พร้อมพึมพัมอะไรต่อท้าย ซึ่งเพื่อนบ้านที่สังเกตอยู่ห่าง ๆ ได้ยินไม่ถนัด ด้วยความฉงนบวกอยากรู้อยากเห็นสุด ๆ เพื่อนบ้านจึงตัดสินใจถามถึงพฤติกรรมแปลก ๆ ของเขยชาวนา เขาจึงเฉลยในที่สุดว่า …

ระหว่างหาที่พักช่วงไปเที่ยวต่างถิ่น กลุ่มหญิงสาวได้เจอโรงแรมขนาด 5 ชั้นเข้าแห่งหนึ่ง มีป้ายขนาดใหญ่เขียนข้อความไว้ว่า “สำหรับผู้หญิงเท่านั้น” ซึ่งดูเหมาะกับทั้งกลุ่มที่มากันเฉพาะหญิงล้วนอย่างยิ่ง ทั้งหมดจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในโรงแรมแห่งนี้ และได้คำอธิบายจากพนักงานหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ว่า.. “โรงแรมเรามีทั้งหมด 5 ชั้น คุณจะเลือกพักห้องไหนในชั้นใดก็ได้ ขึ้นอยู่กับความพอใจครับ ซึ่งคุณจะรู้ว่าพอใจหรือไม่ก็ต่อเมื่อได้ลองขึ้นไปสำรวจทีละชั้น และอ่านป้ายบอกคุณสมบัติของเรา ส่วนจะเป็นอะไรบ้างนั้น.. เชิญคุณผู้หญิงสำรวจตามชอบได้เลยครับ” รู้อย่างนั้น.. สาว ๆ จึงเริ่มที่ชั้นแรก และพบป้ายบอกข้อความว่า “ผู้ชายที่อยู่ชั้นนี้ทั้งสั้นและเล็ก” ซึ่งทำให้พวกหล่อนพากันหัวเราะยกใหญ่ ก่อนจะย้ายขึ้นชั้นถัดไปโดยไม่ลังเล ถึงชั้นที่สอง สาว ๆ ก็พบป้ายบอกข้อความใหม่ อ่านได้ว่า “ผู้ชายชั้นนี้ทั้งยาวและเล็ก” แต่เหมือนจะยังไม่ดีพอ.. สาว ๆ …