เด็กเลี้ยงง่าย= เด็กดี เด็กเลี้ยงยาก = เด็กไม่ดี
ทัศนะพ่อแม่
- ร้องกวนไม่เคยหยุด เป็นเวร เป็นกรรม ที่ได้ลูกคนนี้
- รอไม่ได้ เรื่องกินนม เปลี่ยนผ้าอ้อม
- กลัวว่าจะติดไปจนโต เอาแต่ใจตนเอง รอไม่ได้ เข้าสังคมไม่ได้
- เราเลี้ยงดูดีหรือเปล่า ? เหนื่อยมากเลยกับลูกคนนี้
- ทำไม ลูกคนอื่นเลี้ยงง่าย ไม่ค่อยร้องกวนงอแง
ข้อเท็จจริง
- เด็กทุกคนที่เกิดมา มีพื้นฐานทางอารมณ์ไม่เหมือนกัน แม้แต่ พี่ กับน้อง
- ควรดูแลเด็กเป็นเฉพาะคนไป ตามลักษณะนิสัย และพื้นฐานทางอารมณ์ ( ไม่ง่ายนัก เหมือนช่างตัดเสื้อ ไม่เหมือนเสื้อโหล )
- การสื่อความหมายของเด็กเล็ก มีทางเดียว คือ การร้อง อาจร้องมาก หรือ น้อยขึ้นกับพื้นฐานทางอารมณ์ และการตอบสนองที่ได้รับ หากได้รับการตอบสนองที่ถูกต้อง ตามความต้องการ ( เช่นหิว ผ้าอ้อมเปียก มดกัด ร้อน หรือ อ้อนอยากให้อุ้ม ) รวดเร็วพอควรและ สม่ำเสมอ เด็กจะค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะร้องน้อยลง และเชื่อใจในผู้ปกครองยิ่งให้เด็กเล็กร้องมาก ยิ่งให้เด็กเล็กรอมาก ยิ่งไม่มีความเชื่อใจในบุคคลอื่น เหมือนไม่มีใครสนใจ ยิ่งทำให้เครียด และคิดว่า ไม่มีใครรัก และคิดว่าไม่มีใครต้องการ เป็นเด็กไม่ดี ( เด็กโตที่เคยถูกตามใจ ต้องค่อย ๆ เปลี่ยน )
การแก้ไข
- พยายามใจเย็น และตอบสนองต่อเสียงร้องของเด็กตามความต้องการ
- เสียงร้องของเด็กมีหลายระดับ ต้องอาศัยเวลาทำความคุ้นเคย เหมือนการปรับคลื่นวิทยุให้สื่อสารกันได้กับเด็ก
- หากเครียดมาก ควรหาบุคคลอื่นที่ไว้ใจได้ดูแลเด็กชั่วคราว ซัก 2 ถึง 3 ชั่วโมง ให้คุณพ่อคุณแม่ได้พัก มีเวลาตั้งสติ และทบทวนการเลี้ยงดูใหม่ เด็กรับรู้ความเครียด ได้จากการสัมผัส ยิ่งเครียด ยิ่งโกรธ ยิ่งทำให้เด็กร้อง และแย่ลงอีก
- เมื่อสามารถสื่อสารกับเด็กได้แล้ว จะรู้ทางกัน และเป็นความภาคภูมิใจของพ่อแม่ และผู้ปกครอง