Author: Thanaki

หลังจากผ่านอากาศแปรปรวนในช่วงต้นปีที่ผ่านมา ที่มีทั้งฝนปนหนาวคละเคล้ากันไป ก็ถึงเวลาเข้าสู่เทศกาลรับลมร้อนในเดือนเมษายนกันอีกครั้ง ถึงจะร้อนแค่ไหน ผมว่าคุณก็ไม่ควรเครียดกับความร้อนให้อารมณ์เสียกันเปล่าๆ ลองมาสนุกสนานเฮฮากับสายลมร้อนกันบ้างไม่ดีกว่าหรือครับ วิธีการง่ายๆ ที่อยากจะแนะนำ ก็คือลองมาจัดงานปาร์ตี้คลายร้อนกันดีกว่าครับ และเพื่อเพิ่มความสนุกสนานและสร้างสรรค์รูปแบบงานปาร์ตี้ ให้ดูไม่ซ้ำซากน่าเบื่อ นิตยสาร GM เขามีวิธีเติมสีสันให้งานเลี้ยงที่จะเริ่มขึ้นของคุณให้เลือกถึง 14 วิธี ซึ่งน่าจะช่วยให้หายร้อนและเย็นฉ่ำขึ้นมาได้บ้าง ด้วยวิธีต่อไปนี้ครับ…. 1.ปาร์ตี้เท้าเปล่า ไม่เลวเลยครับ กับการจัดงานปาร์ตี้รับลมร้อนบนสนามหญ้าหรือไม่ก็ชายหาด แต่เพิ่มความใกล้ชิดกับธรรมชาติมากขึ้น ด้วยการเปลือยเท้า เพราะทุกวันคุณใส่รองเท้าเป็นประจำ เท้าก็อึดอัดและอับชื้นมาโดยตลอด คราวนี้มารองปล่อยให้เท้าและกระดูกเท้าทั้ง 26 ท่อนได้ซึมซับความเป็นธรรมชาติของพื้นสนามหญ้า หรือความละเอียดของเม็ดทรายอย่างเต็มๆ บ้าง ระวังอย่างเดียวครับ อย่าให้มีเศษแก้วอยู่ในบริเวณจัดงานด้วยเท่านั้นแหละครับ ปลอดภัยไว้ก่อนดีที่สุด 2.ปาร์ตี้แบบชุ่มฉ่ำ เติมคอนเซ็ปต์ปาร์ตี้รับลมร้อน …

รู้วิธีใช้น้ำหอมกันแล้ว ที่นี้เรามาเลือกซื้อน้ำหอมกันบ้างดีกว่า และช่วงนี้ก็มีน้ำหอมสำหรับหนุ่มๆ ออกมาวางขายมากมาย มีทั้งเก่าและใหม่ และของใหม่ๆ บางกลิ่นก็เป็นกลิ่นเดิมๆ แต่มาในรูปลักษณ์ใหม่ ในแบบ limited edition เพื่อให้เข้ากับเทศกาล เรามาดูกันดีกว่าครับ ว่ามีอะไรที่น่าสนใจสำหรับหนุ่มๆ อย่างคุณบ้าง… เริ่มกันที่ความหอมสดชื่น ที่ครองใจหนุ่มผู้มีบุคลิกเรียบง่าย สไตล์ลำลองในนาม ck One ที่หอมฮิตเข้าไปครองใจสาวทั่วโลกด้วยเช่นกัน ครั้งนี้ ความหอมอมตะนี้มาในแบบ limited edition ด้วยชื่อ ck One Silver ของขวดดีไซด์ดั้งเดิม แต่เรืองรองด้วยสีเงินวาว ตัดด้วยโลโก้และตัวอักษรสีแดง Desire for Men …

เครื่องแต่งกายของโขนมีดังนี้ ๑. ตัวพระ สวมเสื้อแขนยาวปักดิ้น และเลื่อม มีอินทรธนูที่ไหล่ ส่วนล่างสวมสนับเพลา (หมายเหตุ : กางเกง) ไว้ข้างใน นุ่งผ้ายกจีบโจงไว้หางหงส์ทับสนับเพลา ด้านหน้ามีชายไหวชายแครงห้อยอยู่ ศีรษะสวมชฎา สวมเครื่องประดับต่างๆ เช่น กรองคอ ทับทรวง ตาบทิศ ปั้นเหน่ง ทองกร กำไลเท้า เป็นต้น แต่เดิมตัวพระจะสวมหัวโขน แต่ภายหลังไม่นิยม เพียงแต่แต่งหน้า และสวมชฎาแบบละครในเท่านั้น ๒. ตัวนาง สวมเสื้อแขนสั้นเป็นชั้นในแล้วห่มสไบทับ ทิ้งชายไปด้านหลังยาวลงไปถึงน่อง ส่วนล่างนุ่งผ้ายกจีบหน้า ศีรษะสวมมงกุฎ รัดเกล้า หรือกระบังหน้าตามแต่ฐานะของตัวละคร …

ผู้ที่จะหัดโขนนั้นมักเป็นผู้ชายตามธรรมเนียมมาแต่โบราณ โดยเริ่มหัดกันตั้งแต่อายุ ๘ -๑๒ ขวบ ในชั้นต้นครูผู้ใหญ่จะพิจารณาคัดเลือกออกเป็น ๔ พวก คือ ๑. ตัวพระ คัดเลือกผู้มีลักษณะใบหน้าสวย จมูกเป็นสัน ลำคอโปร่งระหง ไหล่ลาดงาม ช่วงอกใหญ่ ลำตัวเรียว เอวเล็ก ตามแบบชายงามในวรรณคดีไทย ๒. ตัวนาง เลือกผู้ที่มีลักษณะคล้ายตัวพระ แต่ต้องมีใบหน้างาม กิริยาท่าทางนุ่มนวลอย่างผู้หญิง ๓. ตัวยักษ์ เลือกผู้ที่มีลักษณะคล้ายตัวพระ แต่ไม่ต้องเลือกหน้าตา รูปร่างต้องใหญ่ และท่าทางแข็งแรง ๔. ตัวลิง เลือกผู้ที่มีลักษณะป้อมๆ ท่าทางหลุกหลิกคล่องแคล่วว่องไว เมื่อผู้ที่หัดเป็นตัวเหล่านี้ไปแล้ว …

ฆ้องหุ่ย หรือฆ้องโหม่ง หรือฆ้องเหม่ง จัดเป็นเครื่องดนตรีประเภทตี ทำด้วยโลหะผสมเป็นรูปวงกลมมีขอบตรงกลางมีปุ่มสำหรับตี ตีด้วยไม้หุ้มนวม ฆ้องโหม่ง รูปร่างเหมือนกับฆ้องชัย แต่มีขนาดเล็กและบางกว่าฆ้องเหม่ง มีลักษณะเหมืองฆ้องโหม่ง แต่มีขนาดเล็กและหนากว่า ประวัติ ฆ้อง มีใช้ในวงดนตรีของไทยมาแต่โบราณ ตั้งแต่สมัยสุโขทัย จังหวัดที่นิยมบรรเลง ทุกภาคทั่วไป โอกาสที่บรรเลง ฆ้องหุ่ยและฆ้องโหม่ง นิยมบรรเลงในงานรื่นเริง และงานมงคลทั่วไป ส่วนฆ้องเหม่ง ใช้ในการประโคมศพ วงบัวลอย บทเพลงที่นิยมบรรเลง ตีเป็นจังหวะเท่านั้น

ตะโพน จัดเป็นเครื่องดนตรีประเภทตี เป็นกลองสองหน้าที่สำคัญในวงดนตรีไทยภาคกลาง ตัวกลองทำด้วยไม้ขุดกลวงทะลุถึงกัน ขึงด้วยหนังสองหน้าดึงให้ตึงด้วยเชือกหนัง ถ่วงหน้าด้วยขี้เถ้าผสมข้าวสุกบด เพื่อให้เสียงดังกังวาน ตัวกลองวางอยู่บนขาตั้งที่ทำด้วยไม้ ด้านบนตัวกลองตรงกึ่งกลางมีหูสำหรับหิ้วได้ ประวัติ ไม่ปรากฏหลักฐานที่แน่ชัดว่ากำเนิดขึ้นตั้งแต่สมัยใด มีเล่นมาตั้งแต่โบราณ ไม่น้อยกว่าสมัยกรุงศรีอยุธยา จังหวัดที่นิยมบรรเลง ภาคกลางทุกจังหวัด และบางจังหวัดในภาคอื่น โอกาสที่บรรเลง ทุกโอกาส บทเพลงที่นิยมบรรเลง ใช้ตีหน้าทับต่างๆ ในวงปี่พาทย์

โทน จัดเป็นเครื่องดนตรีประเภทตี รูปร่างคล้ายกลองยาวขนาดเล็ก ทำด้วยไม้หรือดินเผาขึงด้วยหนังดึงให้ตึงด้วยเชือกหนัง หน้ากลองคล้ายทรงกระบอก ปากบานแบบลำโพง ตรงเอวคอดใช้ตีคู่กับรำมะนา ประวัติ โทนใช้มาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ในอดีตจะเรียกว่าทับ จังหวัดที่นิยมบรรเลง ทุกจังหวัดในภาคกลาง และบางจังหวัดในภาคอื่น ๆ โอกาสที่บรรเลง ทุกโอกาส บทเพลงที่นิยมบรรเลง ใช้ตีหน้าทับต่าง ๆ ในเพลงไทย เช่น สองไม้ ปรบไก่ สะละม่า ฯลฯ

รำมะนา จัดเป็นดนตรีประเภทตี ตัวกลองทำด้วยไม้ขึงหนังหน้าเดียวมี ๒ ขนาด คือรำมะนาขนาดเล็ก ใช้ในวงเครื่องสาย ใช้ตีคู่กับโทน และรำมะนาขนาดใหญ่ ใช้ประกอบการเล่นลำตัด ใช้ชุดละ ๒-๔ ลูก ประวัติ รำมะนามีเล่นตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่ปรากฏหลักฐานการกำเนิดที่แน่นอน จังหวัดที่นิยมบรรเลง ทุกจังหวัดในภาคกลาง และภาคอื่นบางจังหวัด โอกาสที่บรรเลง งานรื่นเริงทั่วไป และการเล่นลำตัด บทเพลงที่นิยมบรรเลง ใช้บรรเลงในเพลงไทย เช่น สองไม้ปรบไก่ สะละม่า ฯลฯ