รักพิสดารในที่นี้หมายถึงพฤติกรรมที่เกี่ยวกับเรื่องเพศ เบี่ยงเบนออกไปจากปรกติ มีตั้งแต่เล็กน้อยไปจนกระทั่งถึงกามวิตถาร โดยมีเวลา และสถานที่เป็นตัวแปร (โอ้โฮ! ภาษาศาสตราจารย์เชียวนะเนี่ย) สมัยก่อนผู้หญิงไทยห่มผ้าแถบ เปิดเผยเนินอกอวบอิ่มน่าซุกไซ้ เพราะสมัยก่อนนิยมผู้หญิงมีเนื้อมีหนัง ผิดกับสมัยนี้นิยมผู้หญิงอรชรอ้อนแอ้น ดูบอบบางน่าทะนุถนอมเหมือนแก้วคริสตัล พวกสายเดี่ยว เกาะอกจึงให้ความรู้สึก “ดูแต่ตา มืออย่าต้อง ของจะเสีย” มากกว่า นอกจากนี้ผู้หญิงไทยสมัยก่อนเน้นความคล่องตัวและหลักปฏิบัติ ฉะนั้นพอมีลูกเธอจึงทิ้งผ้าแถบเสียเลย พร้อมที่จะบริบาลลูกตลอด 24 ชม ตรงกันข้ามกับสาวบาหลีสมัยก่อน เธอจะเปลือยอกก่อนแต่งงาน พอแต่งงานแล้วจึงค่อยใส่เสื้อใส่แสง ทำให้ผู้ปกครองบ้านเมืองอิหลักอิเหลื่อเวลามีแขกบ้านแขกเมืองมาเยี่ยม ครั้งหนึ่งผู้ปกครองบ้านเมืองมีคำสั่งให้ผู้หญิง ที่จะไปเข้าแถวต้อนรับแขกเมืองหาทางปกปิดดอกบัวตูมของพวกเธอเสียบ้าง เมื่อได้เวลาที่แขกเมืองมา หญิงสาวทั้งหลายไปยืนเข้าแถวต้อนรับกันตามปรกติ ครั้นพอแขกเมืองลงจากเครื่องบิน เดินผ่านแถวสาวบัวตูมเหล่านี้ เธอทุกคนพร้อมใจกันก้มลงดึงชายผ้านุ่งที่นุ่งอยู่ขึ้นมาปิดเสียมิดชิด ไม่ใช่เฉพาะดอกบัวเท่านั้น …
Continue reading