เกร็ด…กระสือ

[Thanaki]

จากบันทึกเรื่องราวเล่าขานเกี่ยวกับ “ผีกระสือ” ที่มีอยู่หลายสำนักในประเทศไทย กล่าวไว้ว่า ผีกระสือมีแทบทุกภาคของเมืองไทย แต่ละภาคก็จะมีชื่อเรียกต่างกันออกไป เช่น ผีสือ, ผีกละ หรือผีโพง

…แม้จะมีชื่อเรียกผีต่างกันออกไป แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็รับรู้ในแบบเดียวกันว่า ผีกระสือไม่ใช่วิญญาณของคนที่ตายไปแล้ว แต่เป็นผีที่เกิดจากคนซึ่งมีชีวิตอยู่แต่แยกจิตวิญญาณออกไปเป็นผีกระสืออีกร่างหนึ่ง จะว่าคนเดียวมีสองร่างก็พอได้ และที่แปลกอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ผู้ที่เป็นผีกระสือจะผูกขาดอยู่เฉพาะเพศหญิงเท่านั้น ไม่เคยมีปรากฏว่าผู้ชายเป็นผีกระสือมาก่อนแต่อย่างใด

…สำหรับความเป็นมาหรือมูลเหตุการเกิดเป็นกระสือนั้นไม่เคยมีการแจ้งไว้อย่างชัดเจน แต่ส่วนใหญ่จะเชื่อกันว่า เป็นมรดกตกทอดของอาถรรพ์วิญญาณเร้นลับซึ่งจะต้องสืบต่อกันมาเป็นรุ่น ๆ หรือเป็นวิบากกรรมซึ่งผู้มีกรรมจะต้องสืบทอดต่อ ๆ กันไป จนกว่าวิบากกรรมนี้จะจบสิ้น การเป็นผีกระสือนั้นจะตายไม่ได้ ถึงจะแก่หง่อมอย่างไร ก็ยังต้องมีชีวิตอยู่

…ผีกระสือจะปรากฏตัวในลักษณะเฉพาะแค่หัวกับไส้และดวงไฟเรืองแสงในตอนกลางคืน เพื่อออกหากินพวกอาจมสกปรกที่คนไปถ่ายทิ้งไว้, เลือด, น้ำเหลืองของหญิงที่เพิ่งคลอดลูกใหม่ ๆ รวมถึงตับไตไส้พุง และรกเด็กด้วย

…มีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่า เมื่อกระสือกินพวกของสกปรกจนอิ่มแปล้แล้ว มักจะใช้ผ้าที่หาได้บริเวณนั้นเช็ดปากและทิ้งไว้ หากอยากรู้ว่าใครเป็นผีกระสือ ก็ให้นำผ้าไปนึ่งหรือต้ม คนที่เป็นผีกระสือจะรู้สึกปวดแสบปวดร้อนที่ปากเหมือนถูกน้ำร้อนลวก กระทั่งทนไม่ไหวจนต้องยอมปรากฎตัวออกมาขอร้องให้เลิกต้มผ้านั้นเสีย แต่ผีกระสือบางรายอับอายที่จะให้ใครรู้ว่าตนเป็น จึงยอมทนปวดแสบปวดร้อนจนปากเน่าพุพองอย่างน่าเวทนา

…นอกจากนี้ยังมีความเชื่อกันอีกว่า ผีกระสือจะไม่กล้าเข้ามาใกล้หนามพุทรา เพราะกลัวหนามจะเกี่ยวลำไส้ของมันเอาไว้ และจะกลับคืนสู่ร่างเดิมไม่ได้ ดังนั้น ชาวบ้านจึงมักกองหนามพุทราเอาไว้ใต้ถุนบริเวณบ้าน

…ส่วนการสืบทอดเป็นผีกระสือรุ่นต่อ ๆ ไป ก็คือ คนที่เป็นผีกระสือจะใช้น้ำลายป้ายหรือหลอกให้คนอื่นกินน้ำลายของตน และใครที่โดนน้ำลายป้ายหรือกินน้ำลายของคนที่เป็นผีกระสือ ก็จะกลายเป็นผีกระสือรุ่นต่อไปทันที

[ผู้เขียน]

ข้อความ